DVANAEST IMAMA (Rahmetullahi alejhim edžmain)

Dvanaest imama su: Ali bin Ebi Talib, Hasan, Husejn, Zejnel’abidin, Muhammed Bakir, Dža’fer-i Sadik, Musa Kazim, Ali Riza, Muhammed Dževad Takij, Ali Nakij, Hasan Askeri Zekij i Muhammed Mehdi. Pridružujući se raznim potomcima (sinovima) ovih dvanaest imama, oni su se rascjepkali u mnoge grupe. Danas večina njih pripada grupi imamijja i drže prvo vjerovanje, iako su se tokom vremena u njihovom vjerovanju dešavale promjene. Oni sebe danas nazivaju dža’feri.] [DŽAFER-I SADIK “rahmetullahi alejh”: On se takođe zove i Abu Abdullah. On je bio unuk, unuka, hazreti Alije. On je sin Muhammeda Bakira i otac Musaa Kazima. On je bio šesti od dvanaest imama. On je rođen 83. godine po hidžri u Medini gdje je i preselio na ahiret 148. godine (765. g.n.e.) Imam a’zam i hemičar Džabir su bili njegovi učenici. Njegov najstariji sin Ismail je umro prije oca. Pokvarenjaci kažu da je sedmi imam bio Ismail i da se njegovi sinovi zovu ismailijje. Šije sebe nazivaju džaferi. U stvari ovaj veliki alim je pripadao ehli sunnetu. On je bio učitelj alima ehli sunneta i evlija. On je bio zjenica oka velikih alima islama. On nije nikada napisao nijednu knjigu o vjerskom znanju. Iako u četiri osnovnim knjigama šija - Kummijevoj knjizi Kafi, Ibni Babevejh Džafer Muhammed bin Ahmed Ali Kummijevoj knjizi Menla jahdur, Ebu Džafer Muhabbeb bin Hasan Tusijevim knjigama Tehzib i Istibsar - postoje izvještaji od imama Džaferi Sadika, njihovi pisci takođe priznaju da ti izvještaji nisu ni čvrsti ni sahih. Trideset druga grupa imamija sebe naziva džaferi. Oni kažu da, nakon što je Hasan Askeri umro, njegov brat Džafer bin Alija je postao imam; Hasan Askeri nije imao sinova. Ovi džaferi nemaju nikakve veze sa imamom Džaferi sadikom. Šije sebe nazivaju džaferi, zato što su knjige hadisa i fikha, koje oni danas posjeduju, napisali Ebu Džafer Muhammed Jakub Kulejni i Ebu Džafer Muhammed bin Hasan Kummi.]